Karanlıklarda Kal...                   

Deniz gözlüm, iki yüzlüm, sevgi özlüm
Pırıl pırıl bir ruhtun,dünyamı aydınlatan
Sevginle beni yeni baştan yaratan
Sabah güneşi gibi doğdun içimde
Renklerin en güzelini gördüm gözlerinde
En dayanılmazını yaşadım
Çözüldüm, eridim ışığında
Sana karıştım
Tenim teninde var oldu
Dudaklarım, dudaklarında can buldu
Özlemini çektiğim
her şeyi buldum sende
Uykum oldun, rüyam oldun
Ruhumu aydınlatan
Yatağım, yastığım, yorganım oldun
bedenimi saran...
Peynirim, ekmeğim oldun,
Karnımı doyuran
İçecek suyum,
Yangınıma çare bulan

S.M.A.

Sigaram oldun duman duman
Nefesim oldun, ciğerlerime dolan
Kanım oldun, damarlarımda dolaşan
Canım oldun, canıma can katan
Ve sonra kayboldun ardına bakmadan...
Acıların en amansızını yaşadım yokluğunda
Paramparça oldum binlerce kez
Yok oluşları yaşadım varlığımda
Sevgiden çok sevgisizliği yaşadım
Sensizliği yaşadım
Bütün pencereler kapandı, ışıklar söndü
Çok uzun bir süre karanlıklarda kaldım...
Ve zamanla karanlığa bağlandım
Şimdi ne zaman bir ışık görsem
Önce gözlerim yanar, sonra yüreğim sızlar
Alın, Sizin olsun bütün ışıklar
Gerçek sevgi, karanlıkta var...
Bana sevmeyi öğrettin
Sen de karanlıklarda kal...  

S.M.A