SEVGİLİM

Sen ne güzelsin
Sen ne mutlusun
bebeğim..
Seni mevsimlerle anlatmak istiyorum,
mevsimler yeter mi? anlatır mı?
ilkbahar desem?
Ah o sevdiğim mevsim..
Ama yine acıtıyor içimi yetmiyor
yetmiyor yetmiyor...

Yaz desem?
Hani ne çoşkudur o;
sıcağın, kanını kaynatan o güzelliği,
denizin tuzu, kumsalın kumu, güneşin buğusu
ah o güzel mevsim, işte o da olmuyor..

Sonbahar, sonbahar yaprakları,
yağmurun sesi tadı her şeyi sen,
sen olsan, belki insanlar seni bilse
hüzün mevsimi olmazdı sohbahar.
Ama bilmiyorlar ki, bilmiyor
benden başka kimseler..
Hayır olmuyor canım olmuyor
yetmiyor yetmiyor..

Kış ise, unuttum var mı?
Soğuk mu?
Artık üşümüyorum,
artık o çocuklara has titremeleri
çocuksu üşümeleri, titrerken
mutsuz dökülen gözyaşlarını unuttum..
Seni nasıl anlatsam bilmiyorum..
Biliyorum ki seni soracaklar bana,
sevdiğin nasıl biri diyecekler.
Ben ne diyeceğim, ne söyleyeceğim?
Seni nasıl sevmek,
nasıl seni özlemek
insanlar bilse, bilse ..

Nerden başlasam?
Mavi nehrin sularında
elimi gezindirirken
gözlerimden yaşlar dökülür,
yumuşak saçlarındır elimden akan,
parmaklarımın ucundan süzülen..

Tanrım, ışık mı?
Gecenin tayfı vurmuş
yeryüzü aydınlık..
Gözlerin, gözlerin ne kadar güzel
bakamam bakamam ışığım azalır mı?
korkuyorum korkuyorum..

Seni çok seviyorum
yeter mi bu soranlara?
Desem ki yalnızca,
ben onu çok seviyorum..
Seni sevmelerin
en güzel yerindeyim,
seni bilmenin anlamanın
yolundan geçtim,
bir cennet bahçesine düştüm
sen 'benim kalbimdesin' dediğinde..
Öncesi yalnızlığın bunaltıları
çöl sıcağında ufuksuz..

Seni sevmelerin
en güzel yerindeyim,
sıcağınla avuttuğum düşlerim,
sıcağında mutluluğundayım gerçeklerin..
Çöl sıcaklarına hazırlıklıyım
kuşandığım bir gücüm var artık
yıkılmayacak umudum, kollarının
arasında şefkatin sıcağını
anladığımdan beri..
Seni sevmelerin içinde
seninleyim.
Sen ne güzelsin
sen ne mutlusun,
bebeğim..