..Ve sen serçem,
Hazzın yorgunluğuyla
Bıraktın kendini kollarıma,
Avuçlarımda hissettim minicik kalbinin
Sevgi dolu çırpınışlarını...
Okşadım, okşadım, okşadım seni
Ve sen miniciğim her dokunuşumda
Biraz daha sokuldun kucağıma
Biraz daha yakın oldun yüreğime
Her minik çırpınışta
Biraz daha sevdim seni
Her çırpınışında...
Başını kaldırıp gökyüzüne baktın kucağımda
Belli ki yeniden özgürlüğe kanat açmak istiyordun
"Eğer gideceksen beni de al yanına
Seninle uçmak en derin mavilerde,
Seninle özgürlüğe teslim olmak istiyorum,
Ama kanatsız uçulmaz biliyorum" diyordum...
"Bir çift kanat bir çift yürekle bütündür.
Bir çift kanat yüreklerimiz için hükümdür"diyordun.
Ve bir çift kanatla uçuyordu şimdi yürekler
O kanatlar ki,
Yüreğimizde ki gerçek sevgiyi simgeler...
Yorgunluğumuzu unutmuştuk bile
Uzun süre böyle uçtuk birlikte,
Uçtuk, uçtuk, uçtuk....
Ve nihayet,
unutulmuş yüreklerle buluştuk.
Zaten o günden sonra bizi
Yalnızca sevmeyi bilenler görebildi...
Biz buluttuk, biz yürektik, biz umuttuk
Biz sevgiden başka bütün duyguları unuttuk
Ve her zaman sevmeye mecburduk...
Biz var ya biz, sonunda sevgi olduk!