Hani kör kütük sarhoş olursun ya,

Dengeni kaybettiğini bile hissetmezsin

  Yardıma gelenleri itersin elinin tersiyle

  Ben kendim gidebilirim dersin

  Ve bunu dediğini hatırlarsın sadece

  Sonra bir adım atmak istersin

  Ve birden yerde bulursun kendini

  Neye uğradığını bilmeden

  Seni kaldırmaya çalışan elleri

  Yeniden itersin ve küfredersin

  Sonra bir daha bir daha denersin

  Ayaklarına hükmünün geçmediğini bilmeden

  İstersin ama gerçekleştiremezsin

  Bir çuval yığınından farkın yoktur artık

  Beynine bile hükmedemezsin

  Yavaş yavaş silinir her şey hafızandan

  Kendini yitirip gidersin...

  Saatler sonra kendine geldiğin zaman

  Ne mutlu ki, gelirsin

  Başın kazan gibidir, ağır mı, ağır

  En ufak bir hareket ağrısını artırır

  Vücudunun sızladığını fark edersin

  Bu kez, yataktan kalkmak istediğine küfredersin

  Daha önce hiç bir acı duymadan toprağa yığılan vücut

  Şimdi tüm acılarıyla bağlar seni yatağa

  Ağzın kurumuş, dudakların birbirine yapışmıştır,

  Konuşamazsın

  Yere düşerken çarptığın yerlerin

  Zonklamaya başlamıştır bile

  Bir külçeden farkın yoktur yine...

  Hareket etmeyi kesinlikle reddedersin

  Ayılmanın ardından saatler geçer

  Tekrar kendine gelinceye dek

  Miden bulanır, başın döner, ağzın çamur gibidir...

  İçin için yanarsın susuzluktan

  Sadece ve sadece su içmek istersin

  İçtikçe susar, susadıkça içersin

  Daha önce sarhoş olmak için içtiğin

  Şaraptı, rakıydı, votkaydı, cindi, biraydı

  Ama şimdi  yalnızca su içersin

  Hep susuzluktan içmişsindir zaten

  kendinden geçmek için

  Kendine gelmek için içmişsindir

  Yana yana kana kana içersin...

  Dertten içersin, kederden içersin,

  Mutluluktan içersin sevinçten içersin

  İçinin yangını asla sönmez

  Hep içmek istersin

  Yitmeye, bitmeye dek içmek..

  Aşk gibidir bu, yangını sönmez

  Acısı bitmez, taşıyamazsın

  Başa çıkamazsın

  Lakin hep istersin, istersin, istersin...